ÂŹródło ÂŻycia

[Anette Du'Monteau]

Do tej pory Zeyfar jedynie milczał i pozwolił Aragornowi mówić z bardem. Opowieść, która przedstawił w karczmie wydawała się na prawdę ciekawa. On również nigdy wcześniej jej nie słyszał.
-Wspaniała pieśń trubadurze. Lecz za następną ja chyba podziękuje. ÂŚpieszy nam się, a skoro pozostaje szukać tylko w księgach...Nie wiesz nic więcej na temat tej pieśni i jej historii bardzie?
-Aragornie, ruszajmy do tej biblioteki, teraz przynajmniej mamy jakieś pojęcie jak może zwać się to miejsce. - szepnął do towarzysza.

[Hagmar]

Większe bajki okazywały się prawdą w mym życiu, no nic trubadurze. Dziękuję za twą skromną pomoc. Idziemy do kartografa. Odrzekł wstając, rzucił na stół 30 złotych monet. Wyszedł z karczmy. Elf szybkim krokiem ruszył do najbliższego kartografa, czas naglił a miał przeczucie że kluczem jest feniks a nie samo źródło.

[Gordian Morii]

Bard tylko kiwnął głową i szybkim ruchem kieszonkowca zwinął pozostawione na stole monety ukrywając je gdzieś pod wytartym kubrakiem.
Nie czas było jednak na rozmyślania o Erwinie gdyż ponownie zawitaliście w pełnym niebezpieczeństw mieście i mimo tego, że zaczęło już świtać a strażnicy stali niedaleko nie można było zaniechać czujności, czego przykład mogliście potwierdzić dosłownie minutę po opuszczeniu karczmy gdzie przez te same drzwi zarośnięty niczym borsuk pijak wyleciał przez szczelnie zamknięte okno wprost w kałużę, w której ciężko było szukać deszczówki. W końcu w mieście nie padało od przeszło tygodnia.
Cieszyć się można było z tego, że w mieście nie śmierdziało tak jak w wielu innych metropoliach. Pomysłowość draconów sprawiła, że ulice pozostawały suche a rynsztoki służyły tylko za odprowadzanie nadmiaru wody deszczowej i tej powstałej z topniejącego śniegu.
Kłamstwem byłoby porównanie zapachu miasta do powiewu leśnego wiatru ale źle nie było.

[Hagmar]

ÂŹle nie było, dobrze też nie acz...Aragorn bywał w gorszych miejscach jeśli o zapachy idzie jak np. sala treningowa w Kruczym Gnieździe co by daleko nie szukać, albo dzielnica biedoty gdzie, podobno, stał jego dom. Tak przynajmniej pisało w jakimś dokumencie.

[Anette Du'Monteau]

Komandor z elfem ruszyli przed siebie szukając kartografa. Noc była już ciemna, a ludzi wciąż nie brakło na ulicach. To że, życie toczyło się tu nawet po zmroku nie dziwiło maurena, bo spotkał się z podobnym rodzajem egzystowania w Isghar. Po zdecydowanie gorącym dniu mieszkańcy jego rodzinnego miasta z ulgą wychodzili o zmroku, żeby zażyć trochę odpoczynku i relaksu po godzinach spędzonych w pracy na prażącym słońcu.

[Hagmar]

Wiesz Zeyfar, tak się zastanawiam który kartograf przyjmie nas w nocy...

[Anette Du'Monteau]

-Taki, który usłyszy brzęk monet przyjacielu. - odparł z chytrym uśmieszkiem.

[Gordian Morii]

Gdy tak przechodziliście między kamienicami minęliście kolejny zaułek. W sumie to był on bliźniaczo podobny do poprzedniego i tego wcześniejszego również z tą jednak różnicą, że zza złożonych pod ścianą beczek wyskoczył mały i niepozorny cień. Coś jakby dziecko przebiegło tuż za wami znikając w przeciwległym zaułku.
Aż chciało się powiedzieć "Dziwne...", jednak Zeyfar poczuł coś dziwnego, szedł jakoś inaczej, jakby czegoś brakowało.
Dotykając nogi spostrzegł momentalnie brak czegoś bardzo cennego. Gdzie był jego miecz? Kruczy Lord po prostu zniknął.

[Anette Du'Monteau]

-Kurwa! - krzyknął komandor. Tym dzieciom nie da się ufać. Wracaj tu gnojku! - rzucił w niknące cienie i puścił się biegiem do zaułka.

[Hagmar]

Albo ujrzy symbol na twoim płaszczu, to działa skuteczniej nieraz i to częściej niż Ci się zda..No ja pierdole. Stra... Urwał   zapomniał że w tej dzielnicy straż to legenda... Aragorn pobiegł za Zeyfarem, ktoś musiał go osłaniać.

[Gordian Morii]

Wpadliście w zaułek między dwiema kamienicami. Szerokim nazwać go nie można było. Trzy osoby idące obok siebie tak by tylko muskać się ramionami to była góra jego możliwości. Dodatkowo masa szpargałów od skrzyń, rozbitych wozów, wózków, starych beczek, desek, rozbitych garnków i gnijących resztek utrudniała poruszanie. Zaułek kończył się wysoką ścianą czy murem na który ciężko byłoby się wspiąć nawet komuś z liną zakończoną kotwiczką. Beznadziejna sprawa.
Również ściany kamienic nie miału żadnych widocznych otworów, drzwi, okien ani niczego co pomogłoby w ukryciu czy szybkim zniknięciu nawet małego chłopca.

[Anette Du'Monteau]

-No tak... - mruknął komandor. Po chwili jednak wpadł na pomysł.
-Aragornie, może użyjesz swojej różdżki i potraktujesz tu wszystko kulą ognia? Jeśli nie ma tu żadnego chłopca na pewno się nic nie stanie. - mówił mauren specjalnie wzmacniając głos, aby każdy kto się tu znajdował, lub nie chciał znajdować w tym momencie, go usłyszał.

[Hagmar]

Masz rację Zeyfarze, jeśli nikogo tu nie ma, CHYBA że jednak ktoś tu jest. Elf wyciągnął powoli różdżkę.

[Gordian Morii]

Odpowiedziała wam wymowna cisza, no jeżeli nie liczyć pisków szczurów licznie zgromadzonych na kupce odpadków ze stołów mieszczan i cichego klapania okiennic po drugiej stronie ulicy.

[Anette Du'Monteau]

Widać blef się nie udał, mimo to Zeyfar nie zamierzał rezygnować z tej opcji.
-Trzymaj różdżkę w pogotowiu Aragornie. Spróbuj przeszukać te skrzynię telekinezą, ja zajmę się tym ręcznie. - powiedział i przystąpił do wspomnianego procederu. Lekkimi kopniakami zaczął odrzucać skrzynie, a inne odstawiał rękoma na bok.

[Hagmar]

Aragorn wezbrał w sobie moc, skupił się i delikatnie po kolei unosił lżejsze skrzynie. Prawdopodobnie niewiele to da.

[Gordian Morii]

Przerzucanie skrzyń to ciężka praca... oj ciężka. Mauren jednak bez skargi rozbijał kopniakami kolejne skrzynie czyniąc wokół siebie niemały rumor, który szczęśliwie nie zwracał na siebie niczyjej uwagi.
Góra zmurszałych i spróchniałych desek rosła w dosyć szybkim tempie, jednak nie było nawet śladu złodzieja.

[Anette Du'Monteau]

Bez chwili wytchnienia komandor dalej przeszukiwał stare skrzynie i pudła. Nie zamierzał pozwolić uciec dzieciakowi z mieczem, który nosił od chwili opuszczenia szeregów rekrutów i wstąpienia w oficerski korpus. Poza tym ostrze było z srebra i mithrilu. Zeyfar sporo na nie wydał, aby było tym czym jest teraz.

[Hagmar]

No bez jaj. Ostatni raz powtarzam! Wyłaź albo puszczę ulicę z dymem! Nie żartuje licze do trzech, raz! Dwa!

[Gordian Morii]

Przewalanie pudeł okazało się bez skuteczne. Wszystkie były puste. Groźby Aragorna też niewiele dały.