Młoty i kilofy

[Dragosani]

Mag szczerzył się dalej. Wsiadł na konie, który stał obok wierzchowca wybranego przez Diomedesa.
- Gordian zrobił bardzo dobrze. - odparł. - Magia nie jest dla każdego. Wybrałeś swoją drogę, wstępując do Bractwa. A nic nie chadza dwiema drogami jednocześnie. - dodał tonem mędrca.

[Hagmar]

-Chyba żartujesz dziewczyno...Prędzej powierzyłbym kolumnę stajennemu. Wybacz Gordianie, nic nie poradze że...no ona wie o co chodzi.

[Eric]

- Nie udawaj - zaśmiał się Diomedes - ÂŻe nie chciał byś zgłębiać nauk z takim kompanem jak ja! Cóż... Wielka szkoda. Ale jeśli taka jest wola Gordiana, to nie będę się niepotrzebnie buntował. A co u Ciebie, Flamelu? - zapytał, gdyż tak nakazywała grzeczność. Złośliwy uśmiech maga działał mu na nerwy, jednakże starał się to ukrywać pod swoim własnym.

[Anette Du'Monteau]

-Tak mnie wychowani Leesie. Komandor ma rację. A widzisz w tym jakiś problem?

[Dragosani]

- Nauk magicznych nie zgłębia się w "towarzystwie kompanów". To proces zbyt złożony i wymagający, by mógł być przeprowadzany w grupach. Noo... może zajęcia teoretyczne i prostsze ćwiczenia mogą. Ale i tu raczej byśmy nie byli w jednej grupie, że tak powiem. Ty zaczynałbyś bowiem od podstaw, jako nowicjusz. Ja zaś jestem pełnoprawnym magiem. - uśmiechnął się podle. - Innymi słowy, jeszcze trzy zaklęcia z Lindangol i będziesz mógł mówić do mnie "Mistrzu". - dodał.
- A u mnie... trochę się zmieniło. Zostałem ostatnio awansowany na maga, jak wspominałem. Poza tym do mego domu w Gildii wprowadziła się Savara. Takie coś potrafi sporo zmienić.

[Eric]

- W kwestii miecza Ty możesz zwracać się do mnie per Wasza Wysokość, Flamelu - uśmiechnął się podle Diomedes, poklepując rękojeść - Cóż... Miałem okazję ujrzeć Ciebie w akcji. Później zaś ujrzałem umiejętności Gordiana. Jakby to określić... Niesamowita przepaść? - kontynuował nie przestając się uśmiechać - Nie bądź nazbyt pewny siebie, Zelerisie. To może okazać się zgubne.

[Hagmar]

-Ekhm, sie nie pobijcie.

[Lees]

- Nie, chociaż jestem zdania, że lepiej być człowiekiem...hmm...elastycznym. Tak jest łatwiej i... przyjemniej.

[Gordian Morii]

-Skoro się zgłaszasz. Proszę bardzo Patty, możesz prowadzić.- rzekł elf nie zwracając uwagi na słowa Aragorna. Sam zwolnił trochę by przepuścić dziewczynę i zrównał się z wspomnianym Aragornem.
-Czy jest coś o czym nie wiem Aragornie?- zapytał zerkając na barona -Czemuż to tak buntujesz się by to właśnie Patty dowodziła kolumnom? Widziałem ją w boju i wiem, że to nie jest panienka jakich pełno po mieście, które to widząc mysz czy większego pająka uciekają z piskiem wyrzucając z rąk wszystko to co mają w tym czasie w rękach. Nawet jeśli byłoby to bezcenne jajo smoka... Aż tak wasze bractwo jest nietolerancyjne?


//:Ufam, że te kłótnie to są tylko tikiem, by klimat był fajniejszy. Jeśli zamierzacie na prawdę spierać się i drzeć z sobą koty to jest dobry moment by zawrócić i pozostać w mieście. Jak ktoś będzie psuł mi krew na zadaniu teleportuję się z nim do miasta i wrócę sam.. Ostrzegam.

[Hagmar]

-Jest tolerancyjne...ale wszystko ma swoje granice. Zwłaszcza po ostatnim bankiecie.


//Kosturem po łbie Gordiu i spokój. Albo karcer.

[Patty]

- Dziękuję, hrabio - Popędziłam nieco konia, zgrabnego, niewielkiego kasztanka o mądrych oczach i wysforowałam się na sam początek kolumny. Na twarzy wykwitł mi szeroki uśmiech, którego nawet nie próbowałam ukrywać. Obróciłam się w siodle, patrząc na towarzyszy. Zaraz po tym wróciłam do poprzedniej pozycji i obserwowałam drogę.

[Dragosani]

- Wymachiwanie kawałkiem metalu jakoś mnie nie pociąga. - odparł mag. - To takie brutalne. - jego słowa brzmiały dość ironicznie, biorąc pod uwagę jak sam bywał brutalny podczas wypraw.
- A co do "przepaści" jak to określiłeś... Gordian zgłębia tajniki magii od kilku wieków. Ja prawdziwą naukę zaczął kilka miesięcy temu. Oto i powód jego przewagi. - uśmiechnął się.
A jak tam twoja... ee... wybranka? ÂŻyje? - zapytał.

[Gordian Morii]

-Niestety nie było mnie, miałem ważne sprawy na głowie.- rzekł w odpowiedzi. Po czym odwrócił się do jadących z tyłu Diomedesa i Zelerisa -Wasza Wysokość może być pewna, że Flamel rozbroiłby Cię szybciej niż zdążyłbyś do niego dobiec.- rzekł - Oczywiście bez użycia jakiegokolwiek zaklęcia, bo posługując się magią pewnie nie zdążyłbyś go nawet dobyć.- dodał pospiesznie.
-Patty prowadź do mostu, a jeśli ktoś nie będzie chciał ustąpić to po trzecim zawołaniu możesz użyć batoga.

[Eric]

- A więc sęk w tym, czy uda Ci się kiedykolwiek osiągnąć poziom podobny do Gordiana - uśmiechnął się Diomedes - Wybranka...? Masz na myśli Atrien? Cóż, żyje. Nie mam zwyczaju przeprowadzać dziwnych eksperymentów, więc jej bezpieczeństwu raczej nic nie grozi. Cóż, grzeczność nakazywała by zapytać i o Twoją... wybrankę.

[Hagmar]

-Lepiej nawet że Cię nie było.

[Dragosani]

- Hmm... eksperymentów mówisz... - Flamel zamyślił. Teatralnym gestem przeczesał brodę, udając że coś knuje. Po chwili jednej rozpromienił się i powrócił do poprzedniej miny.
- Savara żyje. - odpowiedział. - I chyba zaaklimatyzowała się już. - skrzywił się. - Gdy wróciłem z bankietu miała pretensje że piłem... - poskarżył się.

[Gordian Morii]

//:Kilkadziesiąt metrów przed czołem kolumny zamajaczył jakiś dziwny cień przypominający przewróconą budkę w jakiej to zwykli przebywać strażnicy podczas swoich całonocnych wart. Później jednak okazało się że był to wóz ze złamanym kołem. Koło wozu kręciło się kilka osób, którzy widząc nadjeżdżających zaczęli uciekać.

[Eric]

- To widzę, że u Ciebie lekko nie będzie - zaśmiał się Diomedes - U mnie obeszło się bez awantur. Choć również nieco popiłem. Swoją drogą... Jak Ci się podobał bankiet?

[Patty]

Gdy dostrzegłam przewrócony wóz na drodze natychmiast skupiłam się i skoncentrowałam. Zaczęłam uważnie przyglądać się sytuacji, gdy dostrzegłam uciekających ludzi.
- Hrabio! - Zakrzyknęłam do tyłu, dobywając do polowy miecza - Zdaje się, że coś się dzieje.

[Dragosani]

- Nie nazwałbym tego awanturą. Raczej... zwróceniem uwagi. - odpowiedział Zeleris. - Ale miała nieco racji. Pijany mag stanowi wielkie zagrożenia dla otoczenia. - dodał. - A co do bankietu... przyznam że nie przepadam za takimi przyjęciami. Ale pojawić się wypadało. - spojrzał na czoło kolumny i zauważył zniszczony wóz, oraz uciekających ludzi. Wstrzymał konia.