Powołanie: skrzyżowanie mieczy

[Anette Du'Monteau]

-Zdaje się, że już dotarłem. Te światłą wydają się jakieś dziwne. A może to tylko moja wyobraźnia? Cóż ruszamy dalej przed siebie, prawda przyjacielu? - spytałem mojego wierzchowca. Oczywiście nie oczekiwałem od niego żadnej odpowiedzi.

[Hagnar Wildschwein]

//Zeyfar - nooo... podjechałeś 20 metrów do palisady. Najwyraźniej nikt nie dostrzegł cię z góry.
///Wszyscy gracze: słuchajcie, nie wiem czy dam radę jeszcze dziś prowadzić, bo sam mam sesję i ciężko będę miał z dostępem do internetu. Poprowadzę teraz ile mogę, ale nie rozpoczynajcie wątków wymagających mojej interwencji. Skombinujcie nocleg, żarcie etc...

[Anette Du'Monteau]

-Hmm, czyżby nikt mnie nie zauważył? A może też tam nikogo nie ma? Nie, niemożliwe. Jest otwarty konflikt, więc na pewno obie strony o tej porze wystawiają nocną straż. Ale jednak coś mi tu nie gra. Dziwne... - mówiłem sobie w myślach. Trzeba załatwić sobie jakiś nocleg, a jak nie to może znajdzie się jakaś wolna stajnia. Taak...dawno nie spałem na słomie. - kontynuowałem wewnętrzny monolog.

[Hagnar Wildschwein]

//Zeyfar - kiedy tak rozważałeś na głowę spadła ci szaf... znaczy butelka. Pusta. Niestety

[Anette Du'Monteau]

-Szlag! - zakląłem pod nosem. Co za gnojek rzucił tą butelkę?! - wydarłem się na okolice. Jeśli się natychmiast przyznasz może Cię nie spiorę. Może... - dodałem cicho na końcu.

[Dragosani]

Zeleris ruszył za Ocianem. Istotnie smród jeziorka był dość niepokojący, ale młody mag nie przypuszczał by coś im groziło ze strony zbiornika lub istot go zamieszkujących.
- Coś nie tak, młody? - zapytał nowego towarzysza, gdy ten usłyszał bulgotanie.

[Hagnar Wildschwein]

//Zeyfar
-Ijaaa Cji dam gnoyka skurwisinu...- dotarł do ciebie bełkot alkoholowy. Najwyraźniej na palisadzie strażnik balansował na granicy świadomości.
//Zaleris - i kolejna metanowa bańska pękła nad powierzchnią bajora...
//All. W tej chwili was opuszczam.

[Mogul]

-Coś tu nie tak. Przygotuj jakieś zaklęcie. Najlepiej obronne...
Chłopak wyciągnął swój sztylet i zbliżył się do źródła bulgotania... Rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu jakiegoś kamyka którym można było rzucić w bagno. Przypomniał jednak sobie że ma w pobliżu maga który może zrobić czarami...
-I możesz jeszcze sprawdzić czy tam czegoś nie ma, dobra?

[Anette Du'Monteau]

Zdenerwowany zszedłem z konia.
-Czekaj tutaj. - powiedziałem do niego. Potem zacząłem szukać butelki, która mnie trafiła w głowę. Po chwili odnalazłem ją. Odszukałem wejście na palisadę i stanąłem przed sprawcą mojego bólu głowy. Czy Ty rzuciłeś tą butelkę?! - spytałem podniesionym głosem.

[Dragosani]

- Ahh... co jest, psia mać? - Zeleris zmarszczył nos. - ÂŚmierdzi jak pierd krasnoluda. - dodał barwne porównanie odoru stawu.
- Może siedzi tam pod wodą jakiś i wali bąki... cholera wie. - kontynuował wypowiedź. Uśmiechnął się. Staw był pełen wody, a on znał zaklęcia tworzące błyskawice.
- Z zaklęć obronnych znam jedynie Wietrzna Aurę. To co użyłem, gdy celowałeś we mnie. Działa tylko na rzucającego i chroni przed pociskami, więc wątpię by było przydatne w konfrontacji z czymś co siedzi pod wodą... wątpię by coś takiego używało pocisków, ale co tam... - mag ponownie skoncentrował się. Przychodziło mu to łatwo, dzięki treningom w Gildii. Trzeba przyznać że mistrz Karrates był świetnym nauczycielem.
- Elishesh Qihuarash, Ashush Huash. - Flamel wypowiedział inwokację i jego ciało ponownie otoczyła Wietrzna Aura. Następnie znów pobrał nieznaczna część energii magicznej, potrzebna do kolejnego zaklęcia. Wzniósł ręce do góry i używając mocy magicznej wykrzyknął.
- Ruush Xuash, Upgrysh Izipash Elish Ilash! - zainwokował zaklęcie zwane Dużą Błyskawicą i skierował je w powierzchnię stawu. Gdy piorun trafi w wodę, to co siedzi w niej będzie musiało poczuć skutki.  

[Hagnar Wildschwein]

//Zeleris i Ocian. Takiego grzmotu dawno nie słyszeliście. Błyskawica podpaliła iście pokaźne zasoby metanu w okolicy jeziorka. Błysk i huk rozdarły okolicę, a wy padliście na plecy odrzuceni impetem wybuchu.
//Zeyfar - rozumiem, że szukasz bramy wejściowej do wsi?

[Anette Du'Monteau]

// Tak, już nie chciałem pisać że przez bramę przechodzę itd. chce go dorwać po prostu:D

[Dragosani]

Zelerisa odrzuciło dobry kawałek dalej. Prosto w krzaczory. Chwilę trwało zanim chłopak pozbierał się i wygrzebał z krzaków. Mimo zadrapań na twarzy i uwalenia błotem uśmiechał się.
- Dobre to było! - stwierdził podekscytowany. Rozejrzał się po zdewastowanej okolicy. To zrobiła jego magia! Rozpierała go chora duma z dzieła zniszczenia. Otrzepując się podszedł do Ociana.
- ÂŻyjesz, młody? - zapytał i podał mu dłoń, by pomóc mu wstać. Z zaciekawieniem rzucił okiem w miejsce gdzie powinno być jeziorko. Ciekawiło go co tam jest teraz.  

[Mogul]

-haha to było dobre. Nie ważne co tam było. Pewnie się usmażyło. Chodźmy dalej. Trzeba się gdzieś na chwilę zatrzymać...

[Hagnar Wildschwein]

//Ocian i Zeleris - wasze łupy to 15 martwych żab (do złożenia rzecz jasna), wąż rzeczny i zbłąkany kret, który dzięki błyskowi uzyskał wzrok. Jak zobaczył świat stwierdził, że nie chce tutaj żyć...
//Zeyfar- wejście do wsi jest zabarykadowane i przypomina bardziej drewniany fort niż centrum osady nastawionej na hodowlę i uprawę.
-Czego chcesz?!- rozległo się wołanie zza bramy.

[Anette Du'Monteau]

Słysząc głos zza bramy zastanowiłem się nad odpowiedzią.
-Mam pewną sprawę w waszej wsi. Nic co mogłoby by zaszkodzić panie. Poza tym chciałem zwrócić pewien przedmiot jednemu z waszych strażników, zdaje się, że go upuścił.

[Dragosani]

Zeleris ujrzał masakrę wodnej fauny (i kreta) zwrócił się do kompana swego.
- W swej hojności pozwolę ci zachować cały łup. - to rzekłszy rozproszył zaklęcie Wietrznej Aury i skierował się w stronę docelowej wioski.

[Hagnar Wildschwein]

//Zeleris- razem z Ocianem dotarliście do Chylicy Dolnej. Wieś przybrała obraz obwarowanego palisadą fortu z licznymi zasłonami i szańcami skierowanymi na północny zachód. Nie trudno dostrzec jak z dobrze prosperującej osady, bogatej w uprawy i pastwiska, za sprawą wojny zmieniła się okolica. ÂŻer dla kruków i wszelkiego skurwysyństwa. W oddali, na wzgórzu majaczyła forteca, będąca rzeczywiście Chylicą Górną, czego nie trudno było się domyślić.
//Zeyfar
-Nie wpuszczamy po zmroku!- odparł strażnik i niemal zniknął w swojej budce wartowniczej by pogrążyć się w cieple małego piecyka kiedy powiał porywisty i potwornie zimny wiatr. Zbyt chłodny, nawet jak na tę porę roku.
-Aleś kurwa zimno dziś...- zabrzmiało po chwili już spod bramy. -Złóż broń i chodź szybko...- z cienia rzucanego przez strażnicę nad bramą wyłoniła się postać sierżanta milicji.

[Dragosani]

Flamel z ciekawością przyglądał się zarówno samej wiosce, jak i niszczejącym uprawom, ją otaczającym. Wszędzie pełno było zniszczeń wywołanych wojną, której znając tok rozumowania tępych kmieci powodem był zapewne całkowicie nieistotny drobiazg. Na przykład morderstwo, albo cóż podobnego. Przyglądając się zapyziałej dziurze Zeleris, jak każdy normalny człowiek, zastanawiał się jak najłatwiej byłoby ją podpalić. Jednak nie zrealizował swych rozważań. Za to podszedł d bramy małego fortu. Spojrzał w górę, czy kogoś widać z palisadą. Nie dostrzegł jednak nikogo, więc podszedł kilka kroków do bramy i uderzył w nią pięścią kilka razy.
- Otwierać, chamy! - wrzasnął. - Przybywamy z Efehidon! Do niejakiego Ionhara i Kupidyna!

[Hagnar Wildschwein]

//Zeleris
-Do Kłupidyna?! A pokoż ty mi się. Nu, rzeczywiście jako miastowy wyglądosz, wchodź śmiało. Janeeek!, łodewrzyj wrota i pokieruj szanownego pana do sołtysa.- szybka i wypowiedziana z troszkę drżącym głosem odpowiedź uświadomiła cię, że ludzie ci rzeczywiście na kogoś czekają i... oczekują pomocy.
Po chwili z głębi fortu, którego otoczone palisadą budowle były w głównej mierze drewniane i kryte strzechą, co jest ciekawą rzeczą w kontekście palisady, której nie powstydziłby się niejeden wojskowy, wyłonił się milicjant. Ów Janek jak się domyśliłeś.
-Szanowny pan do pana Kupidyna, panie? Bo jaśnie wielkiego pana Ionhara tutaj nie ma... Ja znam wszystkich i nie ma tu takiego, panie. Pan łaskaw by się udać do sołtysa, o tutaj panie, prosto.- zabrzmiało dziwnym głosem, bo przepełnionym pewnością siebie pomimo wyraźnie uniżonego wydźwięku.