Tajemnice Starożytnych III- Klucz Śmierci i Księga Potępionych.

[Mogul]

-Noo nie ma sensu czekać na tamtego. Chodźcie już. Za długo... Szybko... Ehh. I tylko się nie pobijcie...

[Anette Du'Monteau]

-Panowie, sprzeczki trzeba odłożyć na bok, póki co...teraz będziemy mieć inny cel.

[Gunses]

- Ruszymy, kiedy Aragorn tak zdecyduje - rzekł zza maski Wampir - A mnie tym bardziej się nie śpieszy. Już bliżej nocy... Wciąż bliżej nocy. Na wieki wieków.

[Mogul]

-Jest sprawa Gun... Podoba mi się to jaki jesteś. Twoja odmienność. Wykorzystam okazję nic nie robienia i chciałbym byś opowiedział mi o Twoim stylu życia.  Czy mógłbyś mnie zmienić jak wrócimy z tej wyprawy?
Po tej wyprawie napiszę pewnie w rekrutacjii.

[Hagmar]

-Moi drodzy, czas nam ruszać. Wpierw do Atusel. Celem tej wyprawy jest odnalezienie jednego z sześciu artefaktów zwanymi kluczami żywiołów. Są one rozsiane po całym świecie, jeden reprezentujący śmierć jest tu na Valfden. Na koń kamraci i w drogę, pytajcie jeśli chcecie.

[Anette Du'Monteau]

-Ja nie mam żadnych pytań, wszystko wyjdzie w praniu. - odpowiedziałem i wskoczyłem na konia. To miała być pierwsza większa wyprawa w której brałem udział. Miałem nadzieję, że moje umiejętności na coś się przydadzą.

[Gunses]

- Dla Ciebie Hrabia Gunses Cadacus. Nigdy nie znieważaj Wampir, jeśli jeszcze chcesz żyć. A to czy dostąpisz zaszczytu wkroczenia w krąg mej Rasy okaże się na tej wyprawie. Pamiętaj, że będę czujnie obserwował każdy Twój ruch. Każde Twe słowo będzie ważone za szali, abym mógł uzyskać Twe pełne wyobrażenie - tu przerwał, wzniósł wzrok na ostatnie promienie zachodzącego słońca - A o mym życiu nie będę rozmawiał z kimś mi nierównym względem rasy. Jeśli kiedyś staniesz się Nieśmiertelnym, wtedy udzielę Ci tyle informacji, ile sobie zażyczysz. Nie będziemy jednak rozprawiać o tym tu i teraz. Gdyż nie jest to ani odpowiednie miejsce, ani właściwy czas - mówił Gunses językiem o tonie arystokraty. Wampir wybrał najlepszego wierzchowca. Silnego, smukłego pięciolatka. Wskoczył na siodło, ściągnął wodzę, zmuszając konia to tańca na bruku gościńca jednej z bram.
- Aroagornie, cóż to za klucze żywiołów? Pamiętam, jak nie 4 lata temu Siedziba Wampirów, z mego polecenia, zorganizowała cztery wyprawy również po Klucze ÂŻywiołów. Ognia, wody, ziemi i powietrza. Wiesz coś o nich więcej? Jakie jest ich pochodzenie i przeznaczenie? - po chwili dodał - Ah... Możemy wszak rozmawiać w drodze. Ruszamy?

[Gordian Morii]

Gordian stał cały czas na uboczu przysłuchując się sprzeczce dwóch arystokratów jakimi bez wątpienia byli baroni. Mimo swych tytułów reprezentowali przecież dwa całkowicie inne światy jeden z nich był dumnym inkwizytorem zwalczającym czarną magię panoszącą się po wyspie a drugi jak głosiły plotki był przywódcą organizacji zrzeszającej ludzi, którzy szczycili się niezbyt dobrym imieniem.
Gdy dano rozkaz do wymarszu podszedł do boku swej klaczy i wkładając nogę w strzemię wskoczył na jej grzbiet.
-Dalej mała.- szepnął do konia lekko przyciskając pięty do jego boków. Wzrokiem przebiegł wszystkich zebranych i stwierdził, że najmilej będzie mu się podróżowało w towarzystwie Władcy wampirów. Podjechał więc do zamaskowanego Gunsesa i przeczekawszy moment w którym wampir ganił młodzika rzekł
-Zbawienna pora nastała dla Ciebie i Twoich dzieci Gunsesie. Mam nadzieję, że Twe niezrównane umiejętności jako bezsprzecznego pana nocy uchronią i przestrzegą nas przed wszelkim złem czyhającym na nas w mroku.

[Patty]

- I ja nie mam żadnych pytań - Powiedziłam, podchodząc do jednego z koni. Był to piękny, majestatyczny ogier gniadej maści. Poklepałam go lekko po karku, uśmiechając się lekko. Mimochodem rozejrzałam się po bokach i wskoczyłam zgrabnie na siodło. Jedna stopa pozostała w strzemieniu, druga była wolna. Tak, jak należało jeździć po damsku.

[Mogul]

-Dobrze mistrzu Gunsesie. Pozwolisz że będę się trzymał blisko Ciebie.
Spojrzał się wymownym wzrokiem na Gordiana i wsiadł na konia chyba najmniejszego ze wszystkich.

[Hagmar]

-Nie wiem czy to te same klucze, ich nazwa to tłumaczenie z dracońskiego na krasnoludzki, potem z orczego na wspólną mowę Gunsesie. Mają one otwierać pewną... Elf chwilę się zawahał.
-Powiedzmy że uniwersytet, Gordianie jak to będzie po dracońsku?

Jeźdźcy powoli jechali głównym traktem do Atusel, z nieba zaczął siąpić lekki deszczyk. Słońce zaszło za horyzontem, dla niektórych istot oznaczało to "dzień".

[Mogul]

Chłopak nie chciał by zastała cisza podróżników więc odważnie powiedział
-Wspomnienia... Czy niektóre rzeczy, zdarzenia przypominają Wam o przeszłości?...
 

[Anette Du'Monteau]

Zauważyłem, że w dość szybkim tempie każdy znalazł sobie partnera do rozmowy. Mnie doświadczenie nauczyło nie mówić zbyt wiele postronnym. Wstrzymałem nieco swojego siwka żeby zrównać się z Aragornem. Miał nieco lat na karku jednak wciąż był pełen sił i życia. -Baronie Aragornie, jak sądzisz, ilu przed nami szukało tego klucza? I ilu może go szukać nadal, nawet w tym momencie?

[Gordian Morii]

-Nie jestem pewny o co pytasz Aragornie. Chcesz bym przetłumaczył te nazwy na dracoński czy może wysnuł jakąś hipotezę odnośnie tych kluczy i tego czym jest uniwersytet?- zapytał Aragorna, który zadając nieoczekiwane pytanie wytrącił go z rozważań nad tym o czym dowiedział się podczas próby spojrzenia w przeszłość Matizamona o którym przypomniał sobie gdy tylko zobaczył chłopaka.

[Hagmar]

-Chodzi mi o przetłumaczenie słowa uniwersytet Gordianie, Zeyfarze z tego co wiem to kluczy szuka pewna sekta zwana Zgromadzeniem Angelosa, szczerze wątpię by byli tutaj.

[Rakbar Nasard]

Ponura atmosfera nocy i padającego deszczu idealnie komponowała się barwami Inkwizytora i jego konia. Trzymając się z dala od kompanii, bacznie i niespokojnie obserwował otaczające go ciemności.

[Anette Du'Monteau]

-Zgromadzenie Angelosa powiadasz... ta nazwa obiła mi się wcześniej o uszy... i nie tylko nazwa. Miałem okazję zetknąć się z ich członkami. Muszę przyznać, że byli porządnie wyszkoleni. Twoje słowa mnie cieszą gdyż wolałbym unikać walki z nimi. Rozlew krwi bez powodu nigdy nie był dobry.

[Gordian Morii]

-A więc o to chodzi. Uniwersytet będzie po dracońsku brzmiał Ush Arish Eleshhu Izysh Qieshqi.- rzekł elf.
-Nie wiem jednak czy będzie to dobre słowo ponieważ jak sam wspomniałeś jest to tłumaczenie powstałe z kilku innych a więc początkowy sens mógłby być inny.

[Hagmar]

-Dobrze wiedzieć Zeyfarze.
-Dziękuję Gordianie.

Zbliżaliśmy się do pól nie daleko Atusel, widok jaki ujrzeliście mógłby wystraszyć chłopa. Kolumna pięćdziesięciu zbrojnych konnych odzianych w czarne jak smoła kolczugi, co prawda przed nimi stał odziany w stalową płytową zbroję krasnolud co wyglądało dość dziwnie. Aragorn zatrzymał towarzyszy, sam podjechał do krasnala. Zamienili kilka słów po czym elf przemówił.

-Towarzysze, ten zacny oddzialik to nasze "skromne" wsparcie...
-Zaś ja jestem Yarpen, pytania? Jak nie to ruszamy. Odezwał się krasnolud.

[Gunses]

Gunses na słowa Gordiana uśmiechnął się, po czym w kilku energicznych ruchach rozwiązał rzemienie swej maski, a następnie zdjął ją. Przeczesał rękawiczkową dłonią swe białe niczym śnieg włosy. Jego twarz, blada niczym poranna mgła, kontrastowała z dużymi i całymi czarnymi niczym węgle oczyma.
- Tak Gordianie. Zbawienna noc okryła ziemie. Nie ma nic lepszego niż świeża krew i głęboka noc, a deszcz i wiatr to najwspanialsze dodatki. Deszcz oczyszcza, a wiatr dodaje sił - Gunses podniósł głowę, pozwolił by krople deszczu spływały po twarzy i szyi.
Gunses słyszał już z daleka odgłosy zbrojnego ludu. Pojawienie się kawalerii nie było dla niego zaskoczeniem. Kiedy Krasnolud odezwał się, Gunses rzekł patrząc z na niego z wysokości konia
- Z czyjego rozkazu jesteście?