Polowanie na grubego zwierza

[Sirius]

// Nie ucz ojca jak dzieci robić ;]

Wampir, kiedy tylko usłyszał hałas, jaki czyniły bestie, schował miecze i zdecydował się na nieco bardziej komfortową broń: łuk. Szybko nakładając na cięciwę strzałę, uważnie wymierzył w jedną z bestii. Po chwili namysłu strzelił, celując dokładnie w klatkę piersiową potwora. Niestety, przez rotację, strzała zatrzymała się na żebrach, zamiast dojść do samego serca, powodując jednak spory szok i znaczny ból... I o to chodziło. Ufając w swych towarzyszy, odrzucił łuk i wyjął miecze, jednocześnie odsuwając się od kompanów. Zraniony cieniostwór szarżował na niego w krwawym szale. Widząc, jak drapieżnik otwiera gardło w ryku, wampir wpadł na pomysł. Wyszarpując zza pasa runę ognia, Heshar, w ostatnim momencie wymówił inkantację i rzucił magią prosto w rozwarty pysk potwora. Bestia padła na ziemie w konwulsjach. Wampir, nie zastanawiając się długo, doskoczył. i używając całej siły, jaką mógł wykrzesać z siebie, ciął poprzecznie obiema mieczami prosto w osmalony pysk. Srebro zrobiło swoje, bestia wyglądała, jakby jedyne co chciała, to znaleźć się daleko od wampira. Niestety, jej futro było owemu wampirowi potrzebne, tak więc następował dość poważny konflikt interesów... Kończąc walką prostym, nieprofesjonalnym lecz skutecznym pchnięciem, Sirius obniżył liczbę przeciwników do 1...
Perfekcyjnie celny strzał, Heshar

1/2

[Gordian Morii]

//: Nie cwaniakuj;p

Gordian uniósł łuk i naciągając cięciwę wymierzył dokładnie w bok jednego z cieniostworów. Wypuścił strzały w tym samym momencie gdy pocisk Siriusa ugodził drugą z bestii. Trzy mithrilowe szypy z impetem wdarły się w bok cieniostwora czyniąc wśród jego wnętrzności istną rewolucję. Wielki samiec nawet nie próbował szarżować. Uderzył tylko ciężko w ziemię i powoli oddawał sie szponom śmierci. Elf wyrwał miecz z pochwy i wykonując szeroki zamach wbił go w łeb potwora. -No teraz jeszcze pozyskamy trofea i idziemy dalej. Jak powiedział tak zrobił i już po chwili przy obu bestiach leżały skóry, kły, pazury, rogi i kilka butelek krwi. -Idziemy dalej.- rzekł
Pozyskałem:
32x pazury, 8x kły, 2x róg, 12l. krwi, 2x futro Cieniostwora

[Sirius]

Wampir podszedł do swego porzuconego łuku i podniósł go. Przeciągając się, założył go na bark, po czym wyjął miecze. Tak przygotowany ruszył lekko za Gordianem, razem z elfem poruszając się cicho niczym śmierć...

[Gordian Morii]

Doszliśmy do niewielkiego stawu, z którego to wypływał niewielki strumyk. -Ja bym zaczaił się tutaj i czekał na zwierzęta, które przyjdą ugasić tu pragnienie. Co wy na to?- zapytał.

[Sirius]

Wy poczekajcie, ja zrobię mały zwiad- tak mówiąc, wampir schował miecz, po czym przemienił się w wampira, odlatując w kierunku strumyka. Trzymał się nisko nad drzewami i sondował otoczenie...
Przemiana w nietoperza

[Gordian Morii]

//: Tak popierniczając ponad koronami drzew Sirius wykrył: 5 jeleni, 18 wiewiórek, 2 nietoperzyce(które najprawdopodobniej na niego leciały), sowę, która za punkt honoru obrała sobie schwytanie wampira do momentu gdy ten stosując zgrabny unik spowodował jej zderzenie z drzewem, oprócz tego wampir wysondował chmarę komarów i 3 ćmy, które bardzo szybko zginęły w jego uzbrojonym w ostre ząbki pyszczku.

[Sirius]

Wampir, uciekając przed nietoperzycami, stosował wszystkie znane sobie uniki. Udało mu się. Kiedy pozbył się natrętnego ogona, powrócił do towarzyszy, jedynie po to, by grymasem twarzy oznajmić im niepowodzenie poszukiwań. Jedyne, co mu zostało, to położyć się pod drzewem już pod humanoidalną postacią, wyostrzając zmysły na tyle, by jego wyczulone uszy wykryły wszystko, co będzie zbliżało się do stawu...
Wyostrzone zmysły

[Gordian Morii]

-Ty ty ty. Nie czas na spanie. Lecisz na druga stronę i robisz "przyczajkę". Ja zostanę tu a nasz ork w las i naganiać zwierzynę pod nasze łuki. Już.- rozkazał elf podnosząc wampira, za ramię.

[Sirius]

Wampir zastanawiał się, czy nie odwinąć się elfowi, tak, że ten zapamiętałby to przez kolejne trzy pokolenia, jednak z tego zrezygnował. Słusznie sądził, że popsułoby to ich relacje. Chcąc, nie chcąc, wampir wstał. ÂŁyknął sobie pół litra, po czym zmieniając się w małego, latającego ssaka, przeleciał na drugą stronę stawu. Siadając na drzewie, zmienił się w wampira po czym wyjął łuk, wyostrzając zmysły. Nie sądził, by dane mu było długo czekać...
Przemiana w nietoperza, Wyostrzenie zmysłów

[Ainur]

Ork za poleceniem Gordiana udał się do lasu. Tam zaczął wyszukiwać jakiejś zwierzyny aby zapędzić ją do swoich towarzyszy.

[Gordian Morii]

Grashnak: napotkałeś 3 wilki, a te ani myślą dać się zagonić. Stanęły do walki.
3x
Nazwa:

Wilk

Opis:
Wilki uznawane za jedne z większy psowatych dorastają do ok 2m  długości. Z reguły żyją w stadach, którym przewodzą pary wilków przewodników. Stare odrzucone przez stado żyją w samotności, lecz zawsze w bliskości swych pobratymców. W jednym lesie może żyć kilka stad. Watach liczy od 7-15 osobników. Mają znakomity wzrok, słych i węch.

Walka:
Wilki polują w parach watahach, głównie w porze wieczornej, jednak często przeciągają się przez całą noc. Watahy dzielą się na grupy, w których każda ma określone funkcje w polowaniu.  Wilki atakują słabsze, starsze lub niedoświadczone zwierzęta, co prowadzi do naturalnej selekcji wśród zwierząt. W czasach gdy zwierząt łownych zaczyna brakować wiiki zbliżając się do siedzib ludzkich atakując zwierzęta hodowlane a czasem nawet i ludzi.

Ataki:

Ugryzienie – ostrze kły i mocne szczęki są śmiercionośną bronią tych bestii.

Rozszarpanie – Wilki atakują stadnie, starając się przewrócić ofiarę i rozerwać ja na strzępy.

Przewracanie - Wilk, któremu uda się ugryźć przeciwnika , może próbować go przewrócić, ułatwiając sobie tym samym zabicie ofiary.

Atak pazurem – długie na 0.5 metra i silne łapy, zakończone są pokaźnymi pazurami
 
Atrybuty:
+ wystraszenie
+ nasłuchiwanie
+ zauważanie
+ ukrywanie
+ wyostrzone zmysły
+ poprawiona szybkość


Trofea
1x futro wilka; 16x pazury; 4x kły; 5l krwi

Sirius: Spostrzegłeś 3 Rotish'ie, one jeszcze ciebie nie widzą.

Nazwa:

Rotish

Opis:
Owad zamieszkujący zagęszczone części lasu, do których niemal nie dociera światło słoneczne. ÂŻywi się mniejszymi od siebie ssakami, nie pogardzi również człowiekiem. Posiada ostre zęby, oraz odnóża, które służą mu do poruszania się jak i do przebijania na wylot ofiary. Ich futro jest jednym z najcieplejszych, a przez to bardzo cenne. Posiada bardzo dobry słuch, węch jak i wzrok. Wyczuwa ofiary z daleka i atakuje bez uprzedzenia. Posiada średni chitynowy pancerz twardszy w dolnych częściach odnóg. Waży niespełna 160 kg, co nadrabia swoim 2 metrowym wzrostem i 5 m długości. Najczęściej można go spotkać w grupach po 12-18 osobników.

Walka:
Atakuje otwarcie rzucając się na ofiarę chcąc ugodzić ją jedną ze swych przednich odnóży. Stosuje również ataki głową wgryzając się w ciało swymi ostrymi kłami przytrzymując przy tym nieszczęśnika krótkimi, górnymi kończynami.

Ataki:
Ugryzienie – wgryza się swymi ostrymi ząbkami.
Atak kończyną – Ostrze i twarde niczym stal kończyny mogą spokojnie posłużyć do przebicia ofiary na wylot.
Atak ciałem – Skok na ofiarę ciężkim cielskiem może być nie miłe w skutkach.
Pisk - wytwarzają bardzo głośne dźwięki dekoncentrujące ofiarę.
Dzida - Rotish podnosi swe ciało, opierajac się na tylnich kończynach. Dzięki tamu, jest chroniony przez chitynowy pancerz a dodoakoto siecze swymi ostrymi kikutami we wszystkie strony.

Atrybuty:
+ Poprawiona zręczność
+ Poprawiony wzrok
+ Poprawione nasłuchiwanie
+ Poprawiony węch
+ Akrobatyka
+ Kamuflaż
+ Zauważenie
+ Wystraszenie
+ Pancerz
- Podatność na światło

Trofea:
1x futro Rotisha; 4x kły; 2x oko

[/quote]
Gordian: Jak na razie czeka na to komu trzeba będzie pomóc;p

[Sirius]

Wampir uśmiechnął się do siebie. Cichutko ściągnął łuk, i wyjął cztery strzały. Ostrożnie założył jedną z nich na cięciwę, resztę przytrzymał opuszkami palców. Trójka Rotishów właśnie wylazła spod ziemi i porozłaziła się dookoła. Wampir wycelował w tego potwora, który był najbliżej od swych towarzyszy. Srebrna strzała zabłysła tuż przed uderzeniem w cel, jakim był kadłub potwora. Potwora wrzasnęła przeciągliwie, wzywając towarzyszy. Wampir wiedział, że nie ma wiele czasu, jednak był pewien, że wystarczająco dużo. Ponownie napinając cięciwę, nałożył tym razem dwie strzały. Musiał być zabójczo precyzyjny; jeden z rotishów zareagował na okrzyk bólu i powoli zbliżał się do rannego towarzysza, i nieufnie skradał się w jego kierunku. Celował w łeb, nieosłonięty żadnym pancerzem; przynajmniej miał taką nadzieję. Tym razem wampir wstrzymał się ze strzałem; poczekał na dogodny moment, i kiedy księżyc rozbłysł na moment, wampir strzelił. Dwie posłanki śmierci pomknęły prosto w kierunku głowy insekta. Ciemna posoka rozlała się na ziemi ponuro, gdy z przestrzelonego łba tryskała fontanna jakże apetycznie pachnącej krwi. Jeden z rotishy padł martwy, jednak wampir chciał zając się jeszcze jednym, zanim ostatni z towarzyszy insekta zorientuje się, że coś jest nie tak. Jednak Sirius nie zwracał na niego uwagi. Uważnie celując, strzelił prosto w ruchliwą szyję zaniepokojonego rotisha, który robił coś, co wampir mógł określić tylko jako obwąchiwanie towarzysza, który dziwnym trafem zdechł dokładnie pod drzewem wampira... Szypa z chrzęstem wbiła się w okrytą miękkim pancerzem szyję. Jednak wampir tego nie zauważył: spadł na potwora z wyciągniętymi mieczami niczym anioł śmierci... Obnażone klingi zalśniły niczym szpony, gdy wampir tuż przed uderzeniem przeciągle zagwizdał. Rotish obrócił się ku niemu, przestając lustrować otoczenie, zastanawiając się z którego kierunku nadleciała strzała. Jednakże nawet jego zdolności na nic mu się nie przydały, gdy dziesięć kilogramów srebrnego metalu wbiły mu się w podstawę szyi, bliźniaczo do strzały. Metal przeszedł na wylot, na miejscu uśmiercając potwora. Wampir, wykonując ruch mieczami niczym nożycami, z chrzęstem oddzielił głowę potwora od reszty ciała. Polizał krew, która wolno spływała po ostrzu. Poczuł się tak, jak powinien czuć się wampir na polowaniu. Poczuł się myśliwym... Z zadowoleniem zauważył, że kolejny z potworów zbliżał się ku niemu....
Perfekcyjnie celny strzał, Strzał dwoma pociskami, Perfekcyjnie celny strzał

2/3

[Gordian Morii]

Elf czekał z łukiem w rękach wyszukując jakiegoś celu. Usłyszał coś. Z gęstych zarośli wybiegł ork. Pędził niczym strzała prawie gubiąc swój młot. Zaraz za nim z krzaków wybiegły wilki ujadając zaciekle. Gordian nie czekał. Uniósł łuk i naciągnął cięciwę. Wycelował w pierwszego z wilków i w momencie gdy ten łapał orka za nogę wypuścił strzałę. Szyp uderzył w drapieżnika z wielką siłą tak, że ten wywinął koziołka nim ostatecznie padł na ziemię bez życia. Chowając łuk elf złapał za miecz i ruszył w kierunki pozostałej dwójki.
1/3

[Sirius]

Wampir, wskazując na rotisha mieczem, zaczął coś śpiewać, kołysząc ostrzem. Gdyby ktoś tam był, pomijając oczywiście myśliwego i ofiarę, usłyszał by starą piosenkę o biedroneczce, która miała lecieć do nieba… Ale nikogo tam nie było, a trudno posądzać rotisha o rozumienie ludzkiej mowy. Gdyby tak było, drapieżnik może i zdołał ocalić życie, uciekając w panice. Ale niestety, tak nie było, a wampir miał ochotę zabić jeszcze jedną poczwarę przed spotkaniem z towarzyszami. Poprawiając uścisk na rękojeściach, podbiegł ku czekającej ofierze, która także ruszyła na spotkanie z nim, kołysząc głową. Nagle, bez ostrzeżenia, Rotish skoczył na wampira, co skończyłoby się tragicznie, gdyby wampir nie odskoczył błyskawicznie w bok, wyciągając jedną z kling w kierunku potwora. Miecz pozostawił poszarpaną szramę w pancerzu potwora, niewątpliwie sprawiając mu wiele bólu. Nie czekając na odzew, wampir ruszył za ciosem, pozwalając obrócić się dzięki pędowi miecza, i uderzył drugim ostrzem na odlew, poprzecznie przez kadłub. Rozległ się nieprzyjemny bulgot, i z rany Rotisha wypłynęła limfa, rozlewając się po potworze. Wampir uchylił się przed błyskawiczną kontrą, którą wyprowadził potwór, próbując przegryźć mu gardło. Na szczęście dla wampira, to mu się nie udało. Jednak atak, jaki wyprowadził Sirius był bezlitosny: dwa miecze uderzyły w miejsce złączenia głowy z szyją, bardziej dzięki szczęściu niż umiejętnościom. Lecz powód był nieważny, ważna było to, że miecze, z brzdękiem zatrzymały się na sobie, spotykając się pośrodku ciała potwora. Wampir wyszarpnął ostrza i przeturlał się, gdy trup ostatniego z rotisha upadł ciężko na ziemię, w miejscu, gdzie jeszcze przed sekundą klęczał Sirius… 
3/3

Wampir, wycierając miecz o trawę, począł skórować ofiary. Po kilku minutach niósł pod ramieniem trzy sztuki wybitnie drogiego futra.
Pozyskiwanie Skór

Pozyskałem: 3x futro Rotisha

[Gordian Morii]

Gordian dobiegł do jednego z wilków natychmiastowo wyprowadzając cios. Wilk uskoczył jednak przed nadlatującym ostrzem i sam doskoczył do elfa, który to zdzielił drapieżnika płazem miecza i wybijając się z nóg wykonał salto w tył odskakując na tyle aby uniknąć niebezpiecznych kłów zwierzęcia. Wilk nie dając za wygraną ponownie skoczył do nogi elfa, jednak ten był już przygotowany na atak i w ułamku sekundy upuścił na łeb wilka ostrze skierowane sztychem w dół. Srebrna klinga weszła w łeb wilka jak w masło, natychmiast pozbawiając zwierzę czucia. Wilk padł a elf kładąc nogę na jego łbie wydarł z przebitej czaszki miecz. Drugi z wilków nie odpuszczał Grashnakowi to też elf zaczął powoli zbliżać się do niego delikatnie go okrążając tak aby zaatakować od tyłu. Podstęp ten udał się dlatego iż wilk z zajadłością doskakiwał do broniącego się orka zupełnie nie bacząc na to co dzieje się wokół. Gordian uniósł miecz na wysokość barków i będąc w odpowiedniej odległości opuścił go z wielką siłą na miednicę zwierzęcia. Miecz wbił się w ciało wilka na całej długości uderzenia uszkadzając kręgosłup zwierzęcia, które zaskamlało i opadając z sił przyklękło na ziemi. Elf nie czekał długo szybko wyrwał broń z rany i uderzył ponownie ostatecznie dobijając zwierze. -No ale, żeby wilków się bać. Taki wielki ogr.- pokiwał głową z niedowierzaniem. -Dobra trzeba teraz pozyskać wszystko to co się da i idziemy do Siriusa.- rzekł i wykorzystując nabyte umiejętności pozyskał: 4 futra, 64 pazury, 20l krwi i 16 kłów wilka.
Pozyskałem:
4x futro, 64x pazur, 20l krwi, 16x kieł wilka

[Ainur]

Więc chodźmy! - Rzekł ork idąc za Gordianem wcale nie wiedząc dlaczego wybiegł. Jednak nie zbadane są wyroki boskie...