Symetria

[Trivet]

Wiem, że są już tematy poruszające ulubione filmy, ale o tym dziele chciabym pogadać już w osobnym temacie. Polskie kino ma takie dziwne przebłyski. Czasem znajdzie się pewien młody reżyser(Niewolski), który stworzy obraz jakże bardzo obrazujący tą chora rzeczywistość w jakiej się znajdujemy. Mam jednak nadzieje, że nigdy nie znajde się w rzeczywistości w jakiej są bohaterowie filmu. W areszcie albo jesteś frajer i parzysz herbate, "albo jest się gicior i grypsujesz". Obraz pokazuje wewnętrzną zmianę jaka zachodzi w głównym bohaterze - ÂŁukaszu(Arkadiusz Dretmer), po niesłusznym oskarżeniu. Jak bowiem ma czuć się wykształcony człowiek, który za to, że chodził po ulicy trafia do celi z "niewinnymi" ludźmi? Na pierwszy plan wysuwa się charyzmatyczny Kosior(Robert Jakus), który uczy ÂŁukasza praw panujących w więzieniu, ale to nie koniec indywidualistów w celi. Albert - człowiek w gustownym dresie i mocną gębą, który swoim kozackim zachowaniem śmieszy; wiecznie spokojny Dawid - wykształcony człowiek z mroczną przeszłością; Siwy - na pierwszy rzut oka typowy przedstawiciel polskiego dresiarstwa, który jednak szanuje ludzi, albo Roman - pomiatany przez innych za to, że popełnił zbrodnie nie uważaną przez współwięźniów za zbrodnie. W Symteri znajdziemy również mnóstwo humoru, aczkolwiek jest to humor czarny, bardziej męski. Obraz zaskakuje brutalnością, która zdaje się być jak najbardziej realna. Ze slangu więźniów czasem można niewiele zrozumieć. Rewelacyjny film, który chciałbym polecić każdemu lubującym się w czymś ambitniejszym. A co wy o nim sadzicie?

[Halina Kiepska]

Muszę Ci przyznać pełną słuszność. Film robi na widzu niesamowite wrażenie, o czym przekonałem się na własnej skórze. Oczywiście zawsze znajdzie się ktoś, komu "Symetria" do gustu nie przypadnie, gdyż są gusta i guściki. Ja jednak uważam, że panu Niewolskiemu należy się prawdziwe uznanie. Reżyser ten posiada swój własny styl, w którym potrafi ukazać rzeczywistość. W przypadku "Symetrii" jest to prawdziwość polskich zakładów karnych, która naprawdę jest przerażająca.
Oczywiście ciężko nie dostrzec sporej dawki humoru. Jednak tak naprawdę ja widzę w tym jedynie grotoskę, śmiech przez łzy. Mnie osobiście poruszyła najbardziej historia Dawida, człowieka, który naprawdę mógł prowadzić zupełnie inne życie, gdyby nie pewne wydarzenia. To samo tyczy się rzecz jasna głównego bohatera, który niesłusznie trafia do więzienie. Ktoś mógłby powiedzieć, że takie jest życie. Ja jednak uważam, że w tym filmie zostało pokazane również to, jaka jest sprawiedliwość tego świata... żadna.
To tyle, z mojej strony. "Symetrię" oczywiście polecam każdemu, kto preferuje ambitne kino. Ten film naprawdę zmusza do refleksji, jeśli obejrzy się go z dobrym nastawianiem.

[Sir_William]

Nie mogę się nie zgodzić z pozostałymi panami. W filmie najbardziej mnie przejęło, kiedy ten niewinny chłopak trafił do aresztu i znaleźli u jednego z nich (więźniów) maszynkę do robienia tatuaży (mam nadzieję, że dobrze mówię), to chłopak poświęcił się mówiąc, że to jego. Nie oglądałem całego filmu, jednak od momentu, kiedy rozmawiał ze swoją siostrą, a ta powiedziała, że była molestowana przez jednego z człowieka, jaki miał trafić do ich celi. Skazańcy sami wymierzyli sprawiedliwość.

Brutalne realia polskich aresztów i więzień. Jest to pokazane z dwóch stron. Jak to przeżywa i zmienia się w więzieniu ten chłopak i o jego rozdarciach. Bardzo przejmujący film. Nie nakręciłbym tego lepiej - ba, nawet bym się nie podoił takiego tematu - naprawdę cały szacunek i ukłon w stronę pana Niewolskiego.